Eva prima da la tentasiòn

 

Eva a Adàm:

Eva cussì rispundùt ghi veva. O tu, che par te 

e da te stada i soj formada cjar da la to cjar, 

e sensa di te sensa fin i sarès, O tu Guida me 

e Cjaf, pròpit just a è sè che dìt ti às.

A è vera che di laudalu in dut dèbit nustri al è e 

di ringrasialu ogni dì, màsima jò che al momènt 

i soj la pì contenta, che di te i gòt

che tant miej di me ti sòs, intànt che tu 

un consòrt just no ti pòdis par te cjatà.

Dal dì spes i mi recuardi cuant che dal sun 

par prin sveada i mi soj e necuarta che ripošànt 

i stevi a l'ombrena di flòus, sercjànt di capì indulà 

e cuj ch'i eri, da'ndulà capitada ch'i eri, e coma.

No tant lontàn da lì il murmujà di àghis 

i sintevi che da na caverna a vegnèvin 

e in ta un lac dal dut cujèt e pur 

coma'l cjèl serèn a si spandèvin, ulà zuda i eri 

pensànt pensèis maj pensàs, e pojada 

mi eri 'n ta la riva verda, par mirà l'aga lisa 

e clara dal Lac che a mi n'altri Cjèl mi someava. 

Sbasada ch'i mi eri par jodi, sùbit sot di me 

na forma jodi si veva fàt in tal lušòu da l'aga, 

che par jòdimi a si sbasava; tirada mi eri 'ndavòu, 

tirada si era pur ic indavòu; i tornavi contenta, 

e ic a colp indavòu a tornava cun un fa 

cal rispundeva plen di benvolej; i starès 

encjamò vuardànt, duta plena di brama, 

se sintùt i no vès na vòus višami: Sè ch'i ti jòs, 

sè che lì i ti jòdis, Creatura biela, ti sòs tu, 

cun te vegnuda a era e a và: ma vèn cun me, 

che jò i ti meni là 'ndà che nisun' ombrena a 'mpedìs 

il to vignì e li to carèsis dòlsis, indà che di luj, 

che di chèl ti sòs l'imàgin, ti pòsis godi, 

che dut to al sarà, e a luj ti ghi daràs 

multitùdins coma te, e par chèl clamada ti vegnaràs 

la Mari da la Rasa umana: Sè podarèsiu vej fàt, 

ma zighi dreta davòu di sta Guida invišìbil?

Fin che jodùt ti ài, pròpit bièl e alt, 

sot di un Platano, ma mancu bièl lo stes, 

mancu dols, cun mancu teneresa, 

di che biela e lisa imàgin ta l'aga; voltada mi eri, 

e tu davòu ti mi corèvis, sigànt fuàrt, Torna, la me Eva, 

da cuj i scjàmpitu? chèl ch'i ti scjàmpis, di chèl ti sòs, 

la so cjar, il so vuès; par dati esensa, par te voltàt 

mi soj par na banda, la banda pì dongja dal còu me, 

par dati vita sostansiàl, par ch'i ti mi stèdis in banda

d'adès indavànt e par èsimi di granda consolasiòn; 

part da l'ànima me i sercj, te i ti vuej 

coma che altra me metàt: e cun chèl la to man gentìl 

cjapàt la me a veva; lasada ghi la vevi, e da che volta 

in ca i jòt coma che la bielesa davòu ghi sta a la virìl 

gràsia e savietàt, che doma chè a è pròpit biela.

Parlàt cussì a veva la nustra Mari universàl; e movuda 

da la pì nocenta atrasiòn coniugàl, 

cun bièl fà dut modèst imbrasàt a veva 

il nustri prin Pari, cul so sen, miès nut, 

che'l so tocjàt al veva, platàt sot li strèsis 

doràdis ca ghi colàvin intòr: luj beàt 

tant pa la so bielesa e pal so fa bièl e pleàbil 

na muša ridìnt al veva, par un amòu coma chèl 

di Gjove par Gjuno cuant che li nùlis al impregna 

e plovi li fà flòus di primavera; e'n ta la bocja 

busòns purs ghi deva: voltàt si veva'l Diau 

pa l'invìdia, ma lo stes cu na ridusada maligna 

e geloša a i'u sbircjava, e'l còu si rošeava.