Averno

Louise Glück, Premiu Nobel 2020, Leteratura

Averno

Ti mòus cuant che il to spìrit al mòu.

Sinò i ti vìfs.

No ti faràs cuj saja sè, ma i ti ti rangjaràs—

A è cussì, e basta. nuja da fà.

Cuant ch'i ghi dìs chistu ai me fioj

a no mi scòltin nencja.

I vècjus, a pènsin—

a fàn sempri cussì:

a cjacàrin di ròbis che nisùn al pòl jodi

par platà duti li cèlulis dal sarvièl ca pièrdin.

A si dàn tant di vuli;

sìnt il vecju, cal tabaja dal spìrit

parsè ca no si recuarda pì la peraula par cjadrèa.

Èsi besoj a è terìbil.

I no vuej diši di stà besoj—

di èsi besoj, cuant che nisùn a ti sìnt.

I mi recuardi la peraula par cjadrèa.

I vuej diši—ca no mi impuarta pì.

I mi svej pensànt

I ti às da preparati.

Fra puc il spìrit a ti lasarà—

duti li cjadrèis dal mont a no ti zovaràn.