David

Tocùt dal ”David“di Birney


IV
Sùbit dopo, Inglismaldie. I mi recuardaraj sempri
la sgobada in ta la val, lungja e dešolada, il puòr pin
sfrešàt lunc in sù da na saèta, il sen lunc e dret lasàt
da l’invišìbilis pìkis, e’n ta la nèif pì basa li òlmis—e se òlmis!—
di un grizzly. E in ta chel post lì, po, David mi veva pur
insegnàt a leši li pergamènis di coràl in ta pièris calcàreis
e il sen di rùis in ta slàitris che’n mostra antròpodos a metèvin,
lèteris mandàdis al omp da li òndis cambriànis.

V
In tal Sundance provàt i vèvin dal pas ma a era dura.
Al sigava il vint daj nustri piè a la rocja macjada
al lagùt lontàn sot di nu. Fermàt ni veva un scoj
fin che David tegninsi dur ta na sfeša cun la sinistra
rivàt al era a slungjà’l so pic fin insima dal scoj,
ma, sbrisànt cul piè, rivàt al era a tègnisi dur cul pic
e fata ghi la veva, no saj coma, a piruetà li so lungi gjàmbis
in ta la cresta. Dopo, ridìnt, slungjàt mi veva’l so pols lintòus
e tiràt sù cun luj, e cussì ghi la vèvin fata in timp record.
Tornànt indavòu, chel dì, cjatàt i vèvin un petiròs che’n ta l’erba
si rodolava, cun n’ala rota. Cjapada sù i la vevi par tegni ma David
mi la veva cjolta di man e copada, dišìnt, “Ghi’nsegnarestu a svualà?”